Warschau

Vrijdag ochtend verlaten we Krakau. Het is lekker weer en de reis is maar 280 km. Toch kijken we raar op als het navigatiesysteem aangeeft dat we hier vijf en een half uur over gaan doen… Dat betekent dat we met gemiddeld 50 km per uur naar Warschau gaan rijden. Is er dan geen snelweg tussen deze twee steden?? Het blijkt al snel dat deze er inderdaad nog niet is en we gaan via het binnenland van Polen naar de hoofdstad. Maar dat geeft ons de tijd en ruimte om wat van het binnenland te bekijken. Het is een licht heuvelachtig landschap met allemaal landbouwgrond en regelmatig een klein dorpje. En overal waar je kijkt wordt gewerkt. Na een uurtje rijden, wanneer we praten over waarom er hier geen snelweg zou liggen, zien we dat deze wordt aangelegd. Langs vrijwel de gehele weg die we rijden zijn ze druk aan het bouwen aan deze toekomstige snelweg. Na nog een uurtje rijden komen we op een plek waar de snelweg af is. Het was fijn om twee kilometer op deze weg te mogen rijden…. Maar vervolgens gaan we weer met 50 km per uur verder naast de bouwplaats van het volgende deel van de toekomstige snelweg. Naarmate we dichterbij de hoofdstad komen, worden de omgeving en de dorpen minder netjes en gaarder. Vooral wanneer we de buitenwijken van Warschau binnenrijden zien we een groot verschil met wat we tot nu toe gezien hebben. Ook ons hotel staat in een gare wijk, net iets buiten het centrum. Door het vrouwtje van de appartementen worden we naar een flatgebouw gebracht en een oude gammele lift brengt ons naar de tweede verdieping. Maar van binnen is ons appartement super. Het is een groot appartement met een aparte keuken en een grote woon/slaapkamer. Hier kunnen we ons prima vermaken de komende twee dagen. Het is ondertussen al tegen vijf en we besluiten wat eten te halen in de supermarkt aan de overkant. Hier kunnen we alleen weinig vinden en besluiten naar en Tesco te rijden. Het navigatiesysteem zegt dat het tien minuten rijden is, maar we waren spitstijd in een stad even vergeten. Tegen zessen komen we pas aan bij de supermarkt. Als we eindelijk terug zijn, zien we dat er een grote Carrefour vlak om de hoek zit… Maar goed we hebben eten en willen ons oventje aanzetten…. Dit blijkt alleen een gasoven te zijn zonder lucifers. Lang verhaal kort, we eten vanavond bij de Macdonalds, het is ondertussen al na achten. Morgen toveren we wel ergens lucifers vandaan :p
We komen terecht in een van de grootste overdekte winkelcentra van Europa. Het lijkt net of we in Nederland zijn. Een modern gebouw met alleen maar voor ons bekende merken. Het valt ons dan ook op dat er veel Westerse merken te zien zijn hier in Polen. Vooral het aanbod fastfoodketens is enorm. Nadat we gegeten hebben en door dit winkelcentrum hebben gelopen, besluiten we terug te gaan en lekker een biertje te gaan drinken in ons appartement.
De volgende dag gaan we naar het centrum van Warschau. Warschau is in de tweede wereldoorlog voor 85% verwoest en naderhand weer volledig opgebouwd. Aan de ene kant zien we hoge moderne wolkenkrabbers en daarnaast zien we oude vervallen flats. Een heel groot contrast. We lopen eerst lang een grote toren (zie foto). Dit gebouw is door de russen geschonken en de halve stad is er niet blij mee, misschien heeft het feit dat de russen de stat plat hebben gegooid er iets mee te maken. Het is een apart gebouw wat naar ons idee totaal geen Russische uitstraling heeft, behalve het feit dat het groot en imposant is. Na nog een stukje lopen komen we uit bij een lange straat die naar het oude centrum gaat. Deze straat is dan weer heel anders dan wat we tot nu toe van de stad hebben gezien, het ziet er gezellig uit en er hangt een leuke sfeer. Ook als we bij het oude deel van de stad aankomen, is het nog steeds gezellig en sfeervol. We lopen hier wat rond en gaan daarna ergens wat eten. In deze stad zijn er wel meer bedelaars en straatmuzikanten aanwezig van in de vorige steden, welke ook nog wel eens irritant kunnen zijn, vooral als jij net een hap van je eten wil nemen er ineens een bakje onder je neus wordt geduwd: of je wat geld wil geven. Maar ook al zijn er wel bedelaars en straatverkopers, de zakkenrollers hebben we niet gezien. Meestal in grote steden, zeker in de metro’s, vallen deze wel op, maar hier hebben we totaal niet het gevoel gehad dat ze aanwezig waren. Wat ondertussen ook steeds meer opvalt is dat de gebouwen en plekken die er wel netjes uitzien, er een groot bord met een plaatje, gesponsord door de EU bijhangt…
Nadat we ’s middags nog bij de trap zijn geweest waar Napoleon Bonaparte ook overheen heeft gelopen, gaan we via het winkelcentrum weer terug naar ons appartement. Onderweg hebben we ook lucifers weten te bemachtigen dus kunnen we ons avondeten van gisteren eten. Eigenlijk laat dit prima zien dat wij in Nederland maar verwende mensen zijn. Naar mijn weten moet je een knopje indrukken om een oven op temperatuur te laten komen, vervolgens de timer aanzetten en wachten tot het eten klaar is. Gelukkig hadden we wel modern WiFi en een hypermoderne app, genaamd WhatsApp, om het thuisfront even snel om instructies te vragen. Eigenlijk schamen we ons wel voor het feit dat we niet eens wisten hoe we een gasoven moesten aankrijgen…
’s Avonds lopen we nog naar een overblijfsel van een muur uit de tweede wereldoorlog.
Morgen gaan we naar onze reis vervolgen naar Litouwen, een land waar we allebei erg benieuwd naar zijn.

Groetjes en tot het volgende verhaal!